Natuurlijk kan het financieel niet uit: zelf kleding te maken. Als je de prijs per meter stof vergelijkt met de prijs van een broek in de winkel, dan koop je natuurlijk die broek. En dan vergeet je nog de prijzen die je moet betalen voor de fournituren zoals het draad, de naald, de knoopjes of de rits. Ik heb het nog niet eens over de prijs van een naaimachine met haar toebehoren.
Toch ken ik steeds meer mensen die zelf kleding maken, waaronder ik. Het zet me aan het denken waarom ik het doe. Ten eerste omdat ik het leuk vind om creatief bezig te zijn. Ten tweede omdat ik zelf kan bepalen van welke stof ik een bepaald kledingstuk maak. Die creatie onderscheidt zich daarmee van wat ik in de winkel zou kopen. Maar een derde reden is de ethiek.
Waarom zou je kleding kopen, die gemaakt is door mensen die onderbetaald worden? Een van de misstanden in de kledingindustrie is namelijk het ontbreken van sociale verantwoordelijkheid. Vaak maken mensen lange dagen tegen een laag loon. Als blijkt dat het salaris dan niet voldoende is om een gezin te onderhouden, dan zijn de kinderen gedwongen om ook te gaan werken in plaats van naar school te gaan. Het gevolg is dat hele gezinnen werken in slechte omstandigheden aan onze kleding.
We vinden dat het niet kan. Grote kledingconcerns worden erop aangesproken en zij beloven terecht dat ze erop toe zullen zien dat de omstandigheden zullen worden verbeterd.
Maar als consument kun je ook een keuze maken. Denk na als je een kledingstuk koopt. Er zijn tegenwoordig steeds meer winkels die je kunnen vertellen waar de kleding vandaan komt en onder welke omstandigheden ze zijn gemaakt. Vraag je af welk deel van de prijs nu eigenlijk terechtkomt bij degene die het heeft gemaakt. Ben je bereid meer te betalen als je weet dat de arbeidsomstandigheden elders in de wereld dan verbeteren?
Of besluit je om een nog hogere prijs te betalen en zelf je kleding te maken? Hoewel ik niet exact weet hoe en onder welke omstandigheden de stof gemaakt is, ken ik wel mijn omstandigheden waaronder ik mijn kleding maak. Ik weet ook dat ik langer met deze zelfgemaakte kleding zal kunnen doen dan als ik een goedkoop shirt zou kopen. Ik ben er niet alleen zuiniger op, de stof is ook van een hogere kwaliteit. Maar ik zie vooral in dat de prijs van de stof een eerlijkere waarde weergeeft dan de prijs van dat shirt.
Financieel kan het naaien niet uit, maar ethisch wel!
Je hebt al leuke stoffen voor 2 euro per meter. Ik heb tuniekjes gemaakt die op 3,50 komen dan zijn ze op mijn maten gemaakt en uniek. In de winkel kosten tuniekjes al snel 60 euro waar er dan tig van zijn. Zelf geef ik 2x pw een cursus kleding maken en voor de cursisten is het naast creatief bezig zijn ook een uitje en ontspanning.