Waarom vind je geen leuke kinderkleding als je er naar zoekt? Omdat je het niet moet zoeken, maar moet vinden!
Voor baby’s kun je nog wel leuke en grappige kleren vinden in grote warenhuizen. Maar vanaf de peuterleeftijd lijkt het erop dat kinderen er moeten uitzien als minivolwassenen. Dat is niet nieuw. Kijk maar eens naar jeugdfoto’s van grootouders in hun matrozenpakje of lange jurken. Of kijk eens naar schilderijen van grote meesters: kinderen zijn altijd al gekleed als kleine volwassenen.
Maar we leven in de 21e eeuw! Alles is te koop, waarom kopen we dan massaal kinderkleding die een kopie zijn van de volwassen modelijn? De keuze aan kinderkleding is enorm en groter dan ooit. Toch verbaast het mij dat kinderen blijkbaar geen leuke typische kinderkleding meer aan mogen hebben. Dat idee krijg ik als ik naar de modemerken kijk. Maar ik ben niet geïnteresseerd in een jeans met bootcut in maatje 92. Ik wil een leuke spijkerbroek, met een motiefje erop en dat niet kapot gaat na een keer buiten spelen. En ik hoef geen Top in de kleur gemêleerd grijs. Ik zoek een vrolijk gekleurd T-shirt met iets geks erop. Dat is mijn beeld, mijn definitie van kinderkleding. Ik word er nog net niet chagrijnig van als grote modemerken adverteren met een speciale kinderkledinglijn. Bij nadere bestudering blijkt namelijk keer op keer dat het de minivariant is van de volwassen kleding lijn.

Nu weet ik dat ik in de verkeerde winkels aan het zoeken was naar die leuke kinderkleding. Ik had mijn hoop gevestigd dat er in Duitsland nog wel leuke kinderkleding in warenhuizen verkrijgbaar zou zijn. Ik zou het internet wel gaan afstruinen. Maar net toen ik het idee had losgelaten om nog thuis te komen met nieuwe kleren, zag ik ze: knalrode en gifgroene T-hirts met een eland erop. Ze lagen in de vitrine van een draaideur naar een shoppingmall. Elkline, verkrijgbaar op de tweede etage.
Hier vond ik wat ik zocht. Dit zijn de vrolijke kleren voor mijn peuters. En voor mezelf. Want dat is (of was?) de trend: zie als volwassene eruit als een kind en trek je kind kleren aan alsof die volwassen is. De omgekeerde wereld, waar ik eigenlijk wel om moet glimlachen.